Jochem van der Hoeven (1975) debuteert onder trainer Henk
ten Cate in de roodwitte hoofdmacht op 2 december 1995 in de uitwedstrijd tegen
PSV, die knap met 1-2 wordt gewonnen. Zijn (voorlopig) laatste optreden in het
'shirt der shirts' is welgeteld een jaar en zes dagen later thuis in de
confrontatie met Vitesse, die met dezelfde cijfers verloren gaat. Hoe dat zo?
Voornoemde Ten Cate, die in de winterstop een vertrek bij Sparta zal forceren
om bij Vitesse aan de slag te kunnen, wil zijn meest talentvolle verdediger per
se meenemen naar Arnhem. Die hartenwens resulteert in een bliksemtransfer die
de Kasteelclub prompt twee miljoen
gulden oplevert. ,,Ik weet het nog precies, we zaten in trainingskamp in Spanje
toen dat allemaal werd geregeld,'' vertelt Van der Hoeven twintig jaar na dato.
,,Ikzelf was daar ook behoorlijk verrast over. Heb je honderd wedstrijden in
het eerste achter je naam, dan weet je wat er te koop is, maar ik was jong en
onervaren en pas aan mijn tweede seizoen bezig. Maar goed, de trainer geloofde
heilig in mij en er zat een mooi contract aan vast.''
Dat de overgang naar Vitesse ook daadwerkelijk een stap
omhoog betekent wordt snel duidelijk. Ten Cate leidt als tussentijdse opvolger
van Leo Beenhakker de razendambitieuze Arnhemmers eerst naar een vijfde plaats,
de daaropvolgende jaargang wordt zowaar afgesloten als nummer drie. Van der
Hoeven speelt zich in die dagen geregeld
in de kijker, ook bij Jong Oranje, waarin hij in totaal twaalf keer zal spelen
in een elftal met latere vedetten als Ruud van Nistelrooij, Roy Makaay, Mark
van Bommel en Fernando Ricksen.
Als huurling terug
De wisselingen van de wacht op de bank in het gloednieuwe
Gelredome (met name het aantreden van de Duitser Herbert Neumann) leiden ertoe
dat Van der Hoeven als huurling kan terugkeren op Het Kasteel. Zijn inbreng is
meer dan welkom, omdat Sparta onder Hans van der Zee zich duidelijk steeds meer
ontpopt als een zorgenkindje. Jan Everse neemt het in de tweede competitiehelft
van hem over en uiteindelijk wordt de nacompetitie gehaald.
Die bloedstollende
slijtageslag weet Sparta ook te overleven, maar voor Van der Hoeven eindigt die
missie voortijdig in een drama: op Het Kasteel tegen Helmond Sport wordt een
grove charge van Jerry Taihuttu hem fataal, een dubbele beenbreuk is de schade,
de aansluitende herstelperiode kost hem een dikke acht maanden. Destijds was
Van der Hoeven er vanzelfsprekend behoorlijk kapot van, anno 2016 kan hij die
'knak' in zijn voetballoopbaan best relativeren. ,,Zoiets kan nu eenmaal
gebeuren. Van de kant van Taihuttu was het een moment van niet bij de les zijn
met grote gevolgen. Voor hem was het ook heel vervelend, want hij is ervoor
verguisd. Hij was er ook erg van onder indruk, de keren dat hij me heeft
opgezocht was hij zeer schuldbewust.''
Schouder- en liesleed
De 'beenbreukellende' heeft Van der Hoeven een plek
kunnen geven, ook omdat hij in het vervolg van zijn carrière nogal eens in de
lappenmand belandt. Een voorspoedige voortzetting bij Vitesse wordt
dwarsgezeten door eerst een verlammende schouderblessure en vervolgens een
liesbreuk, waar hij veel te lang (en dus niet topfit) mee doorvoetbalt. Ten
langen leste blijkt een operatie door toenmalig Spartadokter Casper van Eijck
de oplossing.
Fortuna Sittard
Bij Fortuna Sittard vindt Van der Hoeven vanaf 2000 wel
weer zijn draai, probleem is evenwel het afglijden van de Limburgse club,
waarmee hij na twee seizoenen uit de Eredivisie degradeert. De Rotterdamse rots
in de branding blijft daarna nog een jaar
solidair met zijn werkgever: hij levert een fors deel van zijn salaris
in om het voortbestaan van de Fortunezen te helpen waarborgen.
Laatste halteplaats als profvoetballer in Nederland wordt
voor hem begin 2004 Helmond Sport, waarna later dat jaar nog een buitenlands
avontuur volgt middels een contract bij op AEP Paphos FC op Cyprus. Daar moet
hij zelfs knokken voor het incasseren van zijn verdiende loon, maar achteraf
zegt Van der Hoeven hierover: ,,Toch mooi om te hebben meegemaakt. Sterker,
mijn vrouw en ik hebben daar een geweldige tijd gehad, die tien maanden hadden
we voor geen goud willen missen.''
Fysiotherapie
Niet alleen zijn vader (bekend huisarts te Spangen!) ,
maar evenzeer zijn eigen lichamelijk wel en wee dragen ertoe bij dat van der
Hoeven zich steeds meer verdiept in de medische zorg. Vandaar dat hij alweer
geruime tijd als fysiotherapeut zijn brood verdient, met als extra
specialisatie medical taping. ,,Daarover geef ik ook lezingen en cursussen,
overal in Nederland, maar net zo goed in het buitenland, India, Dubai, Iran,
noem maar op,'' aldus Van der Hoeven, die met vrouw en twee kinderen in het
Brabantse Boxtel is genesteld. ,,Sparta volg ik natuurlijk nog wel, zij het op
afstand. Dat terwijl mijn ouders nog altijd op slechts 300 meter van Het
Kasteel wonen, in de Betje Wolffstraat. Maar toch, wedstrijden bezoeken, het
komt er maar heel zelden van. Toevallig staat er nu wel eentje genoteerd: 14
januari ga ik met een groep van acht vrienden naar Sparta-FC Utrecht. Ik kijk
daar nu al naar uit.''
Tekst: Louis Du Moulin
